Traballos de Investigación 3ª parte ( Ás plantas)

            A SILVA MACHA

            A silva macha, tamén coñecida como escaramujo, e un arbusto espinoso e perenne da familia das  rosáceas.   Crece en toda Erupa espontáneamente podese encontrar en ladeiras e matorrais e montes .

 

         Tratase  dun arbusto de hata 3m de altura  ,talo espinoso follas pinnadas e alternas .As  grandes flores de cinco pétalos ,que aparecen entre maio e xullo , son  penduculadas, de cor branca rosáceo e olorosas .Os froitos son de cor  vermello e maduran en  outono                     A silva macha ,aunque tamén recibe o nome  de escaramujo ,debe este calificativo o seu froito .Outras forma de chamalo , en castelá, son agavanzo ou rosal silvestre.

XANZÁ

Xanzá: Nome científico: Genciana Lutea L.

É unha planta de alta montaña cunha raíz grosa da que sae na primavera un talo oco follas grandes que nacen enfrontadas. As flores son de cor amarela e nacen agrupadas nas oscilas das follas o longo do talo. É unha planta que tende a desaparecer pola recolección abusiva  que se fai dela, isto témolo comprobado nalgúns montes galegos onde é recollida masivamente.

         A xanzá serve para curar as feridas. Tamen se usaba como medicina para moitas doenzas dos animais.

Unha cousa moi curiosa e que a utilizaban como abortivo , pero eso non funcionaba.

      Según conta unha veciña de Seoane da xanzá só se aproveita a raíz.

As fotografías desta planta foron cedidas por Orlando de Ferreirós

A VIOLETA

A violeta pertence a familia das violáceas e o genero da Viola.

E unha pranta herbácea perenne .Todas as follas son basales [ aparenta ausencia de talos ] e sostenida por  longos retoños de grandes peciolos eo limbo en forma de corazón invertido . As flores ,de cor violeta e perfumadas ,tamén  son moi pedunculadas ; florece a finais de  inverno  ou a principios de primavera .Os froitos son cápsulas  que se abren cando maduran.

A violeta e unha  das  prantas mais antigas.Podense recolectar as partes verdes ou cada unha de elas por separado.As flores e as follas recollense en plena floración e as raices en outono.

Panqueixo

                     (prímula obcónica primulaceae)

Descripción : no mes de Marzo florecen en campos e montes as douradas flores de esta popular pranta .As flores terminables dispoñense en umblea en un peciolo máis ou menos largo as flores brancas ,amarelas …de 2-3 cm de diámetro despostas

 Época de floración desde o outono ata oa primaveira ;as follas baseales son longas e ovaladas ,simples, arosetadas , cordiformes, pubdescentes ,de5a10cm de longo.

Esta prohibido recolectalas por tratarse de unha pranta protexida .E uha pranta medicinal.

Nome Común:Prímulas.

Descripción : Pranta herbácea de 15ª10cm de longo.

O DENTE DE LEÓN

         O Taraxacum  officinale e o nome cientifico do dente de león ,achicoria amarga ou  taraxacón.Crece .

 É  moi común en lindes de camiños ,campos e prados de Europa e Ámerica .En xeneral e considerada unha mala herba pero ten numerosas propiedades medicinais .

        Esta pranta e da familia das Cicoreáceas alcanza os 50mm de altura. A súa raiz e grosa e corta,con unha roseta basal  de follas verde claro ,cuyos  bordes están moi dentados .O talo e hoco e no seu extremo brotan a partir de outono numerosos sépalos verdes e flores amarelas .Dentro das cabezuelas nacen os froitos ,de longos e delgados picos e numerosas cerdas no limbo do caliz de cor branco.

ORTIGA

Ortiga           Nome científico: Urtica dioica

É unha planta de talo cadrado e oco, con follas acoirazadas co seu borde aserrado e despostas ó longo do talo presentando pés con flores femeninas. Toda a planta está recuberta por uns pelos rexos que conteñen  na súa base histamina que produce comechume cando estes tocan a pel.

      Florece a partir de xuño. Críase en tódolos lugares frecuentados polo home e polo gando como beiras de currais.

Características medicinais:

       Foi emprega nos mosteiros para aliviar a dor dos reumáticos e paralíticos así como para baixar a febre dos enfermos, para o que se sacudían os membros ou todo o Corpo con esta planta.

      Según conta unha veciña de Seoane facía infusións de ortiga para a dor de estómago.

      A urtica dioica tamén recibe estes nomes: Herba do cego, estruga e ortiga maior.

POEXO, MELDRASCO, MARABALLO

 Nome científico:Menta rotundifolia

       Planta de raìz vivaz,comprensiva de dous especies, à saber o mestrante de folla redonda.

Medra en terrenos hùmedos,sobre todo,nos prados,donde son inútiles e cunden moito as sùas raices: florece,na primaveira,de xuño à septembro e a sùa flor e blanca azulada.Dìcese que unha e a outra especie son fortificates e,bebidas en decociòn,resultivas,contra lombrices etc.Particularmente a rotundifolia, de moda un tempo, pola sùa pretendida eficacia ademàis contra o còlera.

O poexo alivia o prodio da ortiga, dahí o dito “ortiguiña me picou, meldrasquiño me sanou”

ORQUIDEAS

Aspecto:Planta ata d 50cm.

Follas ovaladas , moi anchas , co haz as máis veces moi moteadas; as follas de varios tamaños, son como máximo catro veces mais largas que anchas. Flores vermello a vermello violáceo, dous pétalos externos e dous internos comiventes en forma de casco ; cabelo trimeo,  anchamente uniforme, claro que no centro con dibuxo escuro; espolón aproximadamente tan largo como o ovario e dirixido hacia abaixo. Brácteas tectrices semellantes a follas de frondosas, tan longas como as flores ou máis longas, a menudo algo avermelladas.

Habitat: Pantanos llanas , prados de gramineas

Distribución: Europa ,con excepcion do estremo norte e sur.

No Caurel hai distintas variedades desta fermosa planta, que deberíamos coidar mais.

                              MACELA

Nome cientifico: Matricaria chamomilla L.

Familia: Camomilla .

Indicacciòns: Inflamaciòns (internas e externas),meteorismo, transtorno digestivo .

        Discripciòn: Crece o borde dos camiños, en terras de cultivo e páramos; alcanza unha altura de 20 a 50 cm,leva follas bilobuladase cabezuelas aisladas. Utilizanse as flores, debido recolectarse

entre os dias 3ºe5º despois de abrirse .

         Sustancias activas : Aceite esencial con camezuelo e 2-bisabolol.

 Denominación farmacològica: Flores camomila e posee aproximadamente  as mesmas propiedades que a manzanilla Romana, pero està màis indicada especialmente contra as diareas dos nenos e contrue o elemento esencial das lavativas e molentes. Recomendanse contra os gases e as dores de cabeza .

     As flores teñen numerosas virtudes que xustifican o seu empleo nos transtornos digestivos, as obstrucións hepáticas

e do brazo , e as depresións e crisis neviosas e as dores de cabeza que acompañan a gripe.